Odaklanma sorunum var. "Ezguita, engelliler 2'ye ayrılır: aktif engelliler, pasif engelliler." diye başlayan bir cümleyi duyduğumdan beri... Akabinde asgari ücret karşılığında pasif engelli statüsüne geçme teklifi alalı beri... Bu teklif gafil avlandığınız bir anınızda aklınıza geldi diyelim ki 2 dakika da durup düşünmediniz mi? Düşünmediniz demek ki bunu bir seçenek olarak sunabildiniz. Ve hatta ar noktasını da geçtiniz ve şunu eklediniz "Aslında bu kadro da dolu". Kafanız mı güzel arkadaşlar? Ben de Polyanna'yım ya, şu tepkiyi vermeliyim paralel evrende geçen bu kurguda: Hey yaşasın! Kadro dolu olmasına rağmen benim için yer açtılar! Neden bunu haftasonu partisiyle kutlamıyoruz? Isabella, Carolina, Eduardo, Alejandro, Ayşe, Fatma, Ali, Veli bu cuma bana sunulan bu bombastik teklifi ve Münür'ün yeni motosikletini kutluyoruz. Katılım serbest.
Konu pek datsız. Sası sası...
An itibariyle günlerden pazar. Hava kapalı, bazı bazı yağışlı. Aralanmış pimapenlerden içeri süzülen yağmurun tortusu bastırmaya yetmiyor tüm odaları saran kesif bir banyo ve ütü kokusunu...
Ben bu satırları yazarken yanı başımdaki konsola tünemiş, babasının kaligrafi ustası titizliğiyle yaptığı dvd arşivinin bileşenlerini demonte eden Güney kafası durmaksızın ve ritmik olarak "ı ı ı" sesleri çkarıyordu. Bu ses bende hipnoz etkisi yaratmış olmalı ki "Günlerden pazar" der demez kendimi henüz kombiler evlere girmemişken odun, kömürle yakılan termosifonlar zamanında buldum. Çocukluğuma gittiğimde içimde bir Charles Dickens, bir John Steinbeck yeşermekteymiş meğerse. Sonra bir Asia Argento, bir Winona Ryder asiliği baş gösterdi ve kesif ütü kokusu modernize, post modernize oldu... Ruhum şimdilerde Lady Gaga'da durdu...
...
Pasiflik benim ne genimde ne tohumumda ne oramda ne buramda.
